برنامه نویسی
برنامه نویسی CNC- 306ص.doc
برنامه نويسي CNC
فصل اول :
اين فصل مقدمه اي براي تكنيكهاي برنامه نويسي CNC در كتاب حاضر مي باشد. كه در رابطه با اكثرتكنيكهاي که قسمتی از يك برنامه را به يك روش سازماندهي شده درآوريم صحبت مي كند. به همين منظور با استفاده از يك نقشه ساده مهندسي پروسه هاي مورد نياز جهت برنامه نويسي نهايي را بررسی می کنیم. در گام بعدي با نوشتن پله به پله برنامه، مراحل برنامه نویسی را طبقه بندي مي كنيم . اين كار براي آن است كه برنامه نويسCNC با توجه به تعدد مراحل، مراحل را با يكديگر اشتباه نکند . براي مثال تغييری در انتخاب و نصب یا sctup ابزار در عرض يا عمق برش می تواند تأثير بگذارد . به اين نكته تا پايان فصل توجه کنید .
برنامه نويسي نقشه :
نقشه زير در اين فصل مورد ارزیابی ه قرار مي گيرد، اين نقشه شامل همه جزئيات مورد نياز ، محاسبات و توضيحات اختصاصي هر مرحله براي نوشتن برنامه CNC مي باشد . نقشه شامل تعدادي از عملياتهاي ماشينكاري مرسوم مانند روتراشی سوراخكاري ،مسير زني[1] ،گود تراشي دايره اي[2] و يك شيار فرزكاري شده مي باشد . نقشه و طرح عمدا ساده در نظر گرفته شده است .
ارزيابي نقشه :
اولين كاري كه يك برنامه نويس CNC بايستي هميشه بایستی قبل از نوشتن برنامه به ياد داشته باشد اين است كه نقشه را به منظور گرفتن يك ايده كلي درباره قطعه مورد ارزيابي قرار دهد . كه هر ارزيابي شامل چندين مشاهده خلاصه شده زير مي تواند باشد :
1) واحدها و مقياس نقشه ، 2) نوع اندازه گذاري ، 3) شكل ، نوع ، اندازه و جنس مواد ،4) صافي سطح مورد نیاز ،5) اطلاعات جدول ،6) تجديد نظر نقشه ، 7) هزينه مواد اگر در دسترس مي باشد ، اشتباهات يا از قلم افتادگي نقشه در نقشه مورد تحليل واحدهاي اندازه گیری مستقيما مشخص نشده اند ،اما همانطور که از نقشه مشخص است اين اندازهها در واحد متريك مي باشند . مقياس هميشه در نقشه ذکر نمي شود اين به اين دليل است كه انواع كپي هاي مختلفي كه از اين نقشه گرفته مي شود ممكن است با نقشه اصلي مطابقت نداشته باشد . نقشه مورد نظر يك نقشه با مقياس يك به يك ( 1:1) مي باشد و تمامي اندازه ها نيز لحاظ شده اند ابعاد نقشه هميشه براي برنامه نويس CNC مهم مي باشد حداقل به دو دليل :
يك : به منظور انتخاب و بناي يك شكل خام براي قطعه و
دو : جهت ارزیابی مبناء صفر قطعه اندازههای نقشه از گوشه سمت چپ و پائين قطعه اندازه گذاري شده اند . در اين مورد اين قسمت براي صفر قطعه بسيار مناسب است . اين را به خاطر داشته باشيد كه هميشه این دلیلی برای مبنا دهی نمی باشد. تلرانسها بسيار به اندازه ها وابسته اند . اين نقشه شامل همه تلرانسها نمي باشد بنابراين برنامه نويس (و اپراتور )بايد از استانداردهاي كلي (شركتي )استفاده نمايد .همه نقشه ها جنس قطعه را ذکر نمی کنند ، برنامه نويس بايد بتوانند قطعه را از نظر شكل ،وضع ،نوع و اندازه بلوک خام مورد ارزیابی قرار دهد. جنس قطعه و اندازه آن در نقشه مشخص شده است . جنس قطعه از آلومينيوم 6061 است كه امکان ماشين كاري آسان و امكان استفاده از سرعتهاي برشي و پيشروي بالا جهت ماشين كاري را فراهم می آورد. مي دهد . اندازه قطعه طبق نقشه
90* 65*13 (l*w*d) ميليمتر است . كه اين موارد از اولين پارامترهاي مستقيم انتخاب ابزار و عمليات ماشين كاري محسوب می شوند . طول و عرض قطعه خام به اندازه طول و عرض قطعه نهايي مي باشد اما در مورد براي ضخامت قطعه خام اینطور نيست . البته يك تفاوت يك ميليمتری را مي توان در طول برنامه نويسي يا هنگام Setup ابزاربه ضخامت قطعه اعمال کرد نظر گرفت .
صافي سطح براي همه قسمتهاي مشخص شده در نقشه مي تواند 3.2 در نظر گرفته شود . همه نقشه ها صافی سطح همه قسمتها را مشخص نمي كنند .
مقدار 3.2 خطای مجاز صافی سطح بر حسب mm است . در عمل صافي سطح 3.2 با تيغه فرزهاي استاندارد در سرعتهاي دوراني بالاي محور و پيشروي مورد نياز با فرض Setup صحيح و كيفيت مناسب ابزار ایجاد می شود.
نقشه هاي كوچك و ساده به ندرت داراي جدول نقشه مي باشند . جدول نقشه معمولا يك مساحت مستطيلي كوچكي درگوشه نقشه است كه شامل اطلاعاتي نظير اسم نقشه ، شماره قطعه ،نام طراح ، داده ها ، تجديد نظرات ،جنس و … مي باشد .
تجديد نظرها يا بازبيني ها، تغييراتي از نقشه به نسخه مبنا را اعمال مي كنند و براي برنامه نويس CNC مهم مي باشند، هميشه از آخرين نقشه بازبيني شده جهت تهيه برنامه استفاده كنيد و يك كپي از آن داشته باشيد. هزينه مواد ليست مخصوصي است كه شامل مولفه های مورد نیاز جهت توليد قطعه مي باشد. اين مولفه ها شامل، هزينه قطعه خام ، اقلام خريداري شده و ساير قطعات مختلف مورد نياز براي مونتاژ قطعه مي باشند . هزینه که مواد نقشه های بزرگ و پيچيده از نقشه ساده وكوچك متعاقبا بيشتر مي باشد. یک قسمت مهمي از نقشه، ارزيابي و جستجوي خطاها، از قلم افتادگي ها ، اشتباهات و سایر مغایرتها مي باشد . بهترين كار ابتدا به بررسي اندازه هاي بحراني و ضروري كه از قلم افتاده اند پرداخته شود برنامه نويس بايستي به بررسي اندازههایی بپردازد كه مغاير با اندازههای ديگرمي باشند .
جنس و قطعه خام:
به خاطر داشته باشید که خيلي عوامل جدای اندازه قطعه، به جنس قطعه قبل از ماشين كاري و برنامه نويسي برمي گردد. در اینجا ، شكل و حالت قطعه به يك اندازه مهم هستند. شكل قطعه مي تواند يك مكعب و يا استوانه ساده باشد كه به صورت توخالي يا توپر ،ريخته گري يا فورج شده و… باشد . شكل قطعه در تصميم گيري نحوه انتخاب ابزار و مسير ابزار نيز بسيار مهم مي باشد.
پوسته :frake
حالت قطعه به كيفيت برو سطح قطعه خام، پوسته ها، عملیات پيش ماشين كاري وسختي آن برمی گردد . براي مثال اين مهم است كه مواد براي نقشه مورد مثال اندازه 90*65 (l×w )باید دقیقا رعایت شود و گوشه ها گونيا باشند اين اندازه ها ، اندازه هاي نهايي هستند كه نیاز به ماشين كاري ندارند . اضافه تراشي كوچكي براي سطح بالاي قطعه خام كه طبق اندازه ضخامت قطعه نهایی می خواهد براده برداري شود بايد در نظر گرفت.
ثابت کردن قطعه :
برای ثابت کردن قطعه از گیره ای با مکانیزی متناسب با ماشين CNC که از متداولترین گیرهها براي قطعات با اندازههاي كوچك و متوسط در ماشين هاي فرز است، استفاده می شود .
نقطه ارجاع قطعه:
اين نقطه به نامهاي صفر قطعه و نقطه مرجع نيز مي تواند باشد . قبل از انتخاب مسير ابزار همچنين طبق يك قانون كلي جهت در نظر گرفتن نقطه صفر قطعه كار روي گيره بايد جايي در نظر گرفته شود كه قطعه از فكهاي ثابت موقعيت دهي شود و از ويك استپر (براي تكرار عمليات) نيز براي گذاشت وبرداشت قطعه بعدي براي جلوگيري از برهم خوردن صفر قطعه قبلي با بعدي استفاده می شود.
موقعيت دهي قطعه :
اين كه چگونه قطعه خامی كه درگيره موقعيت دهي شده است در روش ماشين كاري تأثير مي گذارد . به نقشه نگاه كنيد قطعه مي تواند هم به صورت عمودي و هم افقي موقعيت دهي شود به جهت اپراتورCNC توجه كنيد . مزیت موقعيت دهي افقي اين است كه قطعه با نقشه مطابقت داده مي شود و ديگر اينكه گوشه سمت چپ و پائين قطعه در تقاطعي از فك ثابت گيره و استپر بنا خواهد شد. تنها مزيت موقعیت دهی عمودي اين است كه عرض قسمت در گیر پاکیزه بجای 65 میلیمتر در حالت افقی به 90 میلیمتر در حالت عمودی تبدیل می شود و این تفاوت باعث جلوگيري هر گونه انحراف يا خميدگي متأثر از فشار فكها در قطعه مي شود . براي اين كار موقعيت دهي افقي انتخاب شده كه تفاوت 25 ميليمتر در عمل مشکلی را به وجود نمي آورد .
انتخاب صفر قطعه :
با توجه به ملاحظات قبلي، انتخاب صفر قطعه براي محورهاي xوy مشكلي ايجاد نمي كند . گوشه سمت چپ و پائين قطعه صفر قطعه خواهد بود . كه اين براي افست كاري G54 نيز استفاده مي شود .
تماسی [3] صفر قطعه براي محور Z با توجه به ارزيابي و امكان سنجي ها بايد داده شود متداولترين روش براي داده طولي ابزار روش غير تمامي ابزار با قطعه كار است مگر این كه از پرستو[4] براي اين كار استفاده شود . انتخابZ0 براي Setup قطعه مهم است متداولترين روش در نظر گرفتن بالاي سطح تمام شده قطعه است اما كف قطعه يا گيره نيز ممكن است برای zo در نظر گرفته شود . در اين مثال zo بالاي قطعه خواهد بود، كه با این سئوال مواجه می شویم. سوالي را مطرح مي كند . كه با يك ميليمتر اضافي چه كنيم ؟ جواب ،سطح بالايي فرز كاري خواهد شد .
و يك ميليمتر اضافي براده برداری می شود،هر ابزاري با هر طولي مي تواند روي اين سطح كار كند، در قسمتي از اين فصل به اين موضوع نيز مي پردازيم. به شكل صفحه قبل نگاه كنيد .
انتخاب ابزار :
انتخاب ابزار گيرها[5] از عوامل مهم ديگر در برنامه نويسي قطعه مي باشد. بطور کلی ابزارگيرها با ابزارهاي برشي متفاوتي می توانند استفاده مي شوند و در زمان تعويض ابزار صرفه جويي مي كنند . ابزارهایی از قبيل ،متدها ،برقوها ،قلاويزها ،تيغه فرزهاي انگشتي ،الماسه ها و … از نوع مستهلك شونده هستند. بعضي از ابزارگيرها براي گروه خاصي از ابزارها استفاده مي شوند، مثلا براي تيغه فرز انگشتي نگه دارنده مناسب كلت مي باشد . ابزارگيري نوع weldon از spining ابزار جلوگيري مي كند و نوع Jacobs سه نظامي است كه براي متدها استفاده مي شود و … . بعضي ابزارها از قبيل ،قلاويزها احتياج به ابزارگير مخصوص دارند كه براي همان هدف طراحي شده اند .
انتخاب ابزار هميشه نسبت مستطيلي به Setup و وضعيتهاي برشي دارد . هميشه فرمان انتخاب ابزار اين دو مورد را در نظر داشته باشيد زمانيكه روش Setup قطعه تأئيد شد ،ابزار با توجه به نقشه و عملياتهاي ماشين كاري مورد نیاز است مي تواند انتخاب مي شود. ابزارها هميشه بر اساس عملياتهاي ماشين كاري انتخاب مي شوند ....
پیام بگذارید